190.dabrowka.poznan.pl

„(…) Dąbrówczanki zawsze wypełniały – zarówno na wybitnych stanowiskach naukowych i społecznych oraz w zaciszu ogniska domowego wraz z dziećmi i wnukami – hasło, przemawiające ze sztandaru Dąbrówki: - „Gorejącą wiarą i głęboką wiedzą budujemy lepsze, jasne jutro”.
- Konstancja Swinarska, absolwentka i nauczycielka Dąbrówki, dyrektorka Liceum im. Klaudyny Potockiej

Progi szkoły przekroczyłam z przyciętymi na krótko włosami, „wbita” w przepisowy strój, granatowy fartuszek z białym kołnierzykiem, ciemne pończochy tzw. patentki i buty, zimą w granatowy lub czarny płaszcz oraz berecik z tzw. antenką. Na rękawach fartuszka i płaszcza widniała tarcza z numerem szkoły – solidnie przyszyta na dwa palce nad łokciem. Nie każda z nas przestrzegała te przepisy. Często numerek był przypięty agrafką lub szpilką, a sprawdzające nas u wejścia szkoły nauczycielki, a czasem dyrektorka, miały nie raz pokłute palce i była sroga nagana. Nasz kochany woźny służył nam potem dyżurną igłą i nitką. Skromna musiała być także torba na książki, zeszyty i przybory. Zeszyty i podręczniki musiały być owinięte w papier i być podpisane.
- Wacława Małecka, germanistka, absolwentka UAM, absolwentka Dąbrówki

Gdy 1 września 1967 roku do Dąbrówki zawitali pierwsi chłopcy i szkoła została przemianowana na liceum koedukacyjne, istniejący sztandar utracił swą aktualność. Od tego momentu, przez okres sześciu lat, Dąbrówka nie posiadała własnego symbolu szkoły. Konkurs na nowy projekt sztandaru ogłoszono dopiero w 1973 roku. Na konkurs wpłynęły cztery projekty. Jury w składzie Danuta Gazińska i Władysław Marciuk dokonało oceny przedstawionych prac. Zwycięzcą konkursu został Marek Polski, uczeń z klasy IVa, gdyż jedynie jego praca spełniała warunki konkursu. Pozostali uczestnicy, Paweł Stępniowski i Longin Pawłowski, otrzymali wyróżnienia. Na uroczystości wręczenia nagród obecna była dyrektorka Zofia Dąbek i przedstawiciele komitetu rodzicielskiego.
Uroczyste pożegnanie starego sztandaru z wizerunkiem Dąbrówki, z okresu, gdy szkoła była tylko uczelnią żeńską oraz wręczenie szkole nowego sztandaru, odbyło się 28 maja 1973 roku w Sali Wielkiej Pałacu Kultury podczas koncertu z cyklu „Młodzież Szkolna Społeczeństwu Miasta Poznania” pod tytułem „Dla Ciebie Polsko”. Organizatorami koncertu byli dyrekcja szkoły, komitet rodzicielski, kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego oraz Pałac Kultury. Nowy sztandar został ufundowany przez młodzież, komitet rodzicielski oraz zakłady opiekuńcze szkoły „Eldom” i „Ziołolek”.

W dniu 1 września 2001 roku Rada Miasta Poznania tworzy Gimnazjum Dwujęzyczne z siedzibą w budynku VII Liceum im. Dąbrówki przy ul. Żeromskiego. Patrona dla nowo utworzonej szkoły wybrano w 2002 roku podczas referendum uczniowskiego. Jednomyślnie została nim Dąbrówka. Uznano, że nadanie imienia Dąbrówki, które odtąd uczniowie gimnazjum będą dzielić ze starszym koleżeństwem, pozwoli na kontynuowanie dąbrówczańskiej tradycji szkoły i na wychowanie w poszanowaniu jej bogatego dziedzictwa kulturowego .
Oficjalna uroczystość nadania imienia Dąbrówki Gimnazjum Dwujęzycznemu oraz przekazanie szkole sztandaru odbyła się w listopadzie 2004 roku podczas obchodów dorocznego święta szkoły. Uroczystość była poprzedzona swoistą wyprawą na Ostrów Tumski, gdzie poczty sztandarowe obu szkół, noszących od tego dnia wspólne imię „Dąbrówki”, pochyliły się nad miejscem, które jest związane z piastowymi początkami naszej państwowości i naszego miasta. W ten sposób uczyniono zadość tradycji, której znak obie szkoły nieść będą na swych sztandarach.

W roku 2007, po wieloletnich rządach kobiecych, funkcję dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. Dąbrówki objął Paweł Kozłowski, który w krótkim czasie dokonał niemożliwego – przekształcił szkołę w placówkę jednozmianową.

Mijają lata, każdy z nas
już własną drogę ma,
lecz gdy przychodzi wspomnień czas,
pieśń śpiewa, którą zna.
Dąbrówko nasza wiecznie trwaj
jak dawniej, tak i dziś.

Piotr Andrzejewski, Hymn Dąbrówki